In de jaren 50 waren de ruimtes waarin kinderdagverblijf Diedel Dumpie nu gevestigd is, onderdeel van een kostschool/pensionaat. De boven speelruimte was een slaapzaal en de speelzaal beneden was de eetzaal.

Er werden schipperskinderen opgevangen waarvan de ouders op een rijnaak werkzaam waren en er werden kinderen opgevangen waarvan de ouders vonden dat het een veilige en gezonde omgeving was om op te groeien. Veelal had het ook met ruimtegebrek te maken thuis.

De gemeenschappelijke slaapzaal op de eerste verdieping was voor de jongere kinderen. Voor de oudere kinderen was er een zaal met chambrettes ( nu speelruimte) ; kamertjes met houten wanden die tot ongeveer twee meter hoogte reikten. Ze hadden een grootte van ongeveer twee bij twee en een halve meter en er hing een gordijn voor de ingang. Deze chambrettes waren gevestigd langs de lange kanten van de zaal. In het midden hiervan stonden de wastafels.

Beneden was de eet en recreatiezaal ( nu speelruimte). Er stonden lange tafels met banken waaraan de maaltijden genuttigd werden. Ook stonden er kasten waarin ieder kind zijn eigen vak voor speelgoed had. De kinderen bezochten de school tegenover het pensionaat ( nu De Burghwall). Ze hoefden alleen het plein over te steken en hadden een ingang aan de achterkant.

De andere kinderen die de school bezochten waren de kinderen uit Edam zelf. Zij hadden een aparte ingang aan de voorkant van de school. Het pensionaat / de kostschool werd gerund door nonnen die zowel de kinderen opvingen maar ook de bejaarden die voorin het pand gehuisvest waren verzorgden. Destijds was het er behoorlijk somber. Dit in tegenstelling tot de frisse uitstraling die het nu heeft.